എന്റെ വൃന്ദാവനം
ഈന്നു
ഓര്‍മകളില്‍ നിന്നെ തിരയുകയാണ് ;
അതിന്റെ ഒരു കോണിലിരുന്നു
ഞാന്‍ നിന്നെ മറക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുകയും
ഹൃദയവും മനസ്സും രണ്ടാനെന്നോ ?
രാത്രികളില്‍
നിലാവ് വിഴുങ്ങിതീര്‍ക്കുന്ന കാര്‍മേഘങ്ങള്‍ ;
നനഞ്ഞ പ്രഭാതങ്ങള്‍ ;
വരണ്ട സായാഹ്നങ്ങള്‍
ഇവ മാത്രമാണ്
ഇന്നെന്റെ ജീവന്‍ പകുതെടുക്കുന്നത്
എനിക്കും നിനക്കുമിടയില്‍
അനന്തമായ അകലം .
എങ്കിലും
നനുത്ത വിരലുകള്‍ കൊണ്ടു
നീയെന്റെ ഉള്ളു തോട്ടുനര്തുമ്പോള്‍
നിന്റെ അദൃശ്യമായ സാമീപ്യം
ഞാനറിയുന്നു .
പങ്കു വെയ്ക്കുമ്പോള്‍
ശരീരം ഭൂമിക്കും
മനസ്സു എനിക്കും ചേര്ത്തു വെച്ച
നിന്റെ സൂര്യനേത്രം
എന്റെ ആകാശം നിറഞ്ഞു കത്തുകയാണ്‌
മനസ്സ് ഉരുകിയിലിക്കുമ്പോള്‍
നിന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെ
നിറവു സിരകളില്‍ അലിഞ്ഞു ചേരുന്നു
ഇപ്പോള്‍ ഞാന്‍ മനസിലാക്കുകയാണ്
നിന്നെ മറക്കുകയെന്നാല്‍ മൃതിയാനെന്നു
ഞാന്‍ , നീ മാത്രമാണെന്ന്
ലയനം .............നന്ദിത
No comments:
Post a Comment