"മൗനമോഹങ്ങള്‍"

നഗരത്തിരക്കില്‍ അലിഞ്ഞോ-

ഴുകുബോഴും കണ്‍കോണിലൊരു-

തരി കവിത എനിക്കായ്‌

ചിരിക്കണം,

പട്ടണപൊങ്ങച്ചങ്ങള്‍ കാതില്‍

പെരുമ്പറ കൊട്ടുബോഴും

കാതില്‍ ഇന്ന് കേട്ട ശീലുകള്‍

താളം തീര്‍ക്കണം,

തെരുവോര കാഴ്ചകളില്‍

കണ്ണുളുക്കി നിന്നാലും

ആ ശീലിന്‍ ഈണത്തിലെന്‍

ഹൃദയം നൃത്തമാടണം,

കണ്ണുകള്‍ കഥപറഞ്ഞുറ-

ങ്ങുബോഴും കനവില്‍

രണ്ടു വരികള്‍ എനിക്കായ്‌

കരഞ്ഞു കൊണ്ടുപിറക്കണം,

ബന്ധനങ്ങളുടെ വറചട്ടിയില്‍

എരിഞ്ഞു മൊരിയുബോഴും

ചിരിച്ചു കൊണ്ടെനിക്കു

കവിത ചൊല്ലണം,

കരയിപ്പിച്ച നിമിഷങ്ങളെ

കാലം തിരിച്ചു വെച്ചെനിക്ക്

ഒരു പൊട്ടിച്ചിരിയില്‍

മുക്കി താഴ്ത്തണം ,

ഇനിയും കരയിക്കാന്‍

കാതോര്‍ത്തിരിക്കും

കാലത്തേ കബളിപ്പിച്ചെനി-

ക്കൊരു പെരുംകള്ളിയാവണം,

ഒരു തരുവിന്‍ ചാരെ നിന്‍

പ്രണയചൂടില്‍ നിനവിലാഴു-

ബോഴും എനിക്കിപ്പെഴും

ഞാനായിതന്നെ തുടരണം,

നിനക്ക് ഞാനും എനിക്ക് നീയും

എന്നാകിലും മനസ്സെപ്പോഴും

ഏകാകിയായി തന്നെ പറക്കണം,

കാലമെത്ര നരച്ചുചുളുങ്ങിയാലും

ആ നക്ഷത്രകണ്‍കളിലെ കവിത

എനിക്കെന്നും പകര്‍ത്തി

എഴുതി കൊണ്ടേയിരിക്കണം...