മരം കൊത്തി

കൊത്തുന്ന താളം നോക്കി
ഇമ വെട്ടാതിരുന്നപ്പോള്‍
നൂറു മിന്നലുകളായിരുന്നു കണ്ണില്‍,

വര്‍ണ്ണതൊപ്പിയും കൌശലനോട്ടവും
മേമ്പൊടി ആക്കി നീ കൊത്തിയത് മുഴുവന്‍
മനസ്സിന്റെ ഭിത്തിയിലാണ്,

ഹൃദയത്തിന്‍
ഉള്ളറകള്‍ കണ്ടു തുടങ്ങിയപ്പോള്‍
നീ ഇണയെ നോക്കി കൊക്ക് വിടര്‍ത്തി
ചിരിച്ചു,

പിന്നെയാ ചിരി മാറി കണ്ണീരു തൂവിയത്
ജന്മങ്ങളുടെ വേദനകള്‍ വ്രണമാക്കിയ മനസ്സിന്‍
വികൃത രൂപം കണ്ടിട്ട്,

പിന്നീട്,

തുറന്നിട്ട ഹൃദയം ഉപേക്ഷിച്ചു
ഇണയെയും കൂട്ടി നീപറന്നകന്നപ്പോള്‍
അന്നാദ്യമായീ ഞാന്‍ എകായായീ